اامات ورود سازمانهای مردم نهاد در عرصه گردشگری
طی چند دهه اخیر و در پی شناسایی راههای افزایش بهرهوری هرچه بیشتر توان جامعه، بدون ورود امکانات مادی جدید از طریق بکارگیری روشهای نو پدید، بویژه در جوامع توسعه یافتهتر، نسبت به شناسایی سازمانهای مردم نهاد با قابلیت تصدیگری در اموری که تا پیش از آن یا مغفول واقع شده و یا در حیطه وظایف دولتها شناخته می-شد، پرداختند تا به این وسیله با شتاب بیشتری در دستیابی به توسعه، خاصه توسعه پایدار بهره جویند به طوری که استفاده و بکارگیری از ظرفیتهای سازمانهای مردم نهاد در کلیه عرصهها و موضوعات جوامع به خصوص فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی به صورت یکی از مشخصههای بارز عصر حاضر شده است.
به موازات این، پیمانها و میثاقهای بینالمللی نیز تضمین حق عضویت مردم در انجمنهای داوطلبانه را از اعضای جامعه جهانی دریافت نمود که قانون اساسی مترقی جمهوری اسلامی ایران در اصول ششم و هفتم آن، بهعنوان یک قانون بالا سری با تبیین نقش و مشارکت مردم در اداره امور به آسانسازی انجام چنین فعالیتهایی از طریق وضع قوانین موضوعه صحه گذارده است.
معالوصف عملیاتی سازی بهرهگیری از سازمانهای مردم نهاد در هر یک از سازمانها ودستگاههای دولتی، نیاز به اقدام دستگاههای مجری دارد که این امر از طریق تشکیل واحدهای رسیدگی به امور سازمانهای مردم نهاد در سازمانهای دولتی و عمومی غیردولتی، وظیفه بومی سازی روشها برای استفاده از سازمانهای مزبور را در حوزههای کاری آن دستگاه تسهیل مینماید. در همین راستا تحقق ورود سازمانهای مردم نهاد در حوزه گردشگری که امروزه بهعنوان سومین صنعت پرسود صنعت جهانی محسوب میشود، میتواند به متنوع سازی و گسترش بهرهگیری از ظرفیتهای جامعه به این منظور و در نتیجه افزایش اشتغال و سودآوری از قبل آن برای جامعه منجر شود.
در عصر حاضر گردشگری جاذبهها و انگیزههای بسیار متنوع و مختلفی رادر بر می گیرد و تنوع ذائقه مردم در این امر باعث شده است تا گردشگرانی به عرصه سیر و سفر قدم گذارند که در موضوعات و زمینه های بسیار از جمله بهره گیری امکانات دانشگاهی و مراکز علمی، فرهنگی، درمانی ، زیارتی، مطالعاتی ، ورزشی و دهها حوزه دیگر موجود در کشورهای هدف را خواهان باشند با این وجود سهم ایران از محل چرخش حدود 445 میلیارد دلاری صنعت توریسم جهان در سالهای اخیر به حدود ناچیزی است، درحالی که بر طبق آمارهای سازمانهای بین المللی از جمله سازمان یونسکو، ایران توانایی و استعداد قرار گرفتن جزء ده کشور نخست دنیا از لحاظ ورود گردشگر بین المللی را دارا می باشد.
این مهم بدست نخواهد آمد مگر از طریق بکارگیری مدیریت قوی و نیروی انسانی کارآمد و برخوردار از تکنولوژی پیشرفته و روز دنیا در عرصه توریسم، پر واضح است تامین تمامی این پیش نیازها از سوی دستگاههای متولی امرگردشگری بدون بهره گیری از روشهایی برای ورود سایر بخش ها، به ویژه تشکل های غیردولتی در این امر به مقدار بسیار زیادی ناممکن می باشد. لذا نیاز به ورود بازیگران جدید که با توجه به علاقه و تخصص و به طور خود انگیخته اقدام به سازماندهی خود و امکاناتشان نموده اند، ضروری می نماید تا در سرزمین وسیع ایران با اقلیم های متفاوت آب و هوایی که در زمان واحد برای نمونه تفاوت درجه حرارت بین دو نقطه در این فلات پهناور را به حدود 40درجه سانتی گراد می رساند از جنگلهای مرطوب شمالی تا اراضی خشک و کویری را به جهانیان از طریق اکوتوریسم و سایر رشته ای گردشگری معرفی نماید.
همچنین در جای جای این کشور که از پایه گذاران و محورهای اصلی ایجاد تمدن بشری از سپید دمان تاریخ می باشد و در پایه گذاری تمدن اسلامی نیز بیشترین سهم را داشته و در هرگوشه آن آثار و بقایایی از چندین هزار سال پیش پراکنده است، با ورود به این عرصه سود قابل توجهی عاید کشور نماید و ضمن اشتغال زایی در این بخش موجب رونق سایر صنایع و خدمات مرتبط با آن شود . البته اینها در کنار بسیاری دیگر از توانایی های جامعه از جمله ورود زائرین مذهبی برای زیارت اماکن مقدسه به خصوص مرقد مطهر ثامن الحجج علی بن موسی الرضا(ع) و یا با توجه به رشد امکانات پزشکی و دانشگاهی کشور، امکان برخورداری از این تسهیلات را خواهند داشت و دهها بلکه صدها توانایی بالقوه دیگر در کشور
می باشد.
از این رو سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برآنست تا از تمامی راههای ممکن ، با ایجاد تسهیل و حمایت از سازمانهای مردم نهاد به تقویت حضور هرچه گسترده تر مردم در حوزه های فعالیت این سازمان از جمله در مبحث گردشگری را فراهم سازد، باشد تا در این راه از حمایت و پشتوانه مردم همچون تمامی عرصه ها و صحنه های اجتماع برخوردار شود.
حسین کوچکیانفرد
درباره این سایت